سه "گناهي" كه كيفر آن ها تا قيامت نمي ماند

سه "گناهي" كه كيفر آن ها تا قيامت نمي ماند مجموعه: اصول و فروع دين بخشش گناهان,گناهان كبير عاق والدين يكي از گناهان كبيره مي باشد كه در همين دنيا مجازات ميشود توجه ويژه داشتن، به ارزش و مقام پدر و مادر و احترام به آنها ، محترم دانستن حق ديگران و ترس از ظلم به طرق مختلف به مردم ، شكرگزار بودن در مقابل پروردگار و صدها مورد ديگر از مواردي هستند كه با ديدن خلاف اين ها، آهي بلند را از ما بلند مي كند و با گفتن جمله ي "ياد قديم ها بخير" افسوسمان را دو چندان مي كند. در روايتي پيامبر اكرم صلي الله و عليه وآله، به مواردي كه در بالا به عنوان مثال اشاره شد ، متذكر شده اند و در اين رابطه فرموده اند: كيفر سه گناه به قيامت نمي ماند (يعني در همين دنيا مجازات مي شود.) 1 - عاق پدر و مادر 2 - ظلم و تجاوز به مردم 3 - ناسپاسي در مقابل احسان و نيكي. (بحار الانوار، ج 74، ص 74) در ادامه در باب اين موضوع با ما همراه باشيد اين روزها همه چيز عوض شده، خيلي از چيزها رنگ و بوي سابق را ندارد؛ يكي از آنها هم احترام به پدر و مادر است ... گاهي ما چنان با پدر يا مادر خود صحبت مي كنيم كه گويي طلبكار هستيم و حق و حقوقمان را خورده اند. گاه در پاسخ محبت بي حد و حصرشان چنان ناسپاسي مي كنيم كه قلبشان به درد مي آ يد. جواناني ديده مي شوند كه سريعاً به پدر و مادرشان پرخاش مي كنند، گاه جواب پرسش هايشان را نمي دهند و گاه با بي اعتنايي از كنارشان رد مي شوند و بي مهابا انگار نه انگار كه خداوند متعال به صراحت گفته است كه حتي يك «اف» هم به ايشان نگو. به رفتار خودمان و اطرافيانمان نگاه كنيد " اف" كه خوب است بعضي ها حتي دست تعرض به سمت ايشان دراز مي كنند. چه بسيار افرادي كه به راحتي به آنها ناسزا مي گويند و حتي كتكشان مي زنند. اين خيلي دردناك است ولي واقعيتي است كه وجود دارد. بخشش گناهان,گناهان كبير به خشم آوردن و آزردن و شكستن دل پدر و مادر موجب عاق شدن مي شود مواظب باشيم كه عاق نشويم عقوق والدين عبارت است از: «به خشم آوردن و آزردن و شكستن خاطر پدر و مادر و البته كه آزردن يكى از آنها نيز موجب عاق شدن مي شود.» [محدث قمي، شيخ عباس،نزهه النواظر في ترجمه معدن الجواهر، ص ۱۲۸] در كنار ايمان به خداوند و عدم شرك به او، فرمان به نيكي در حق پدر و مادر داده شده است و از رنجاندن آنان حتي با كوچك ترين كلمه نهي شده است. در روايات نيز اگرچه عاق والدين را جزء گناهان كبيره شمرده است، [عاملي، محمد بن حسن، وسائل الشيعه، صحت، باب جهاد با نفس، ص ۱۹۸] ولي مانند آيات قرآني حدي براي اين موضوع تعيين نشده است و جهت بزرگ داشت حق والدين، تنها به صرف رنجيده شدن آنان اشاره شده است. [كليني، محمد بن يعقوب، اصول كافى، مصطفوى،ج ۴ ، ص 50] به كلمه ظلم و ظالمين در قرآن مراجعه كنيد تا ببينيد چه جزاي بزرگي براي ستمكاران در نظر گرفته شده است. «لَهمْ مِنْ جَهَنَّمَ مِهادٌ وَ مِنْ فَوْقِهِمْ غَواشٍ وَ كذلِك نَجْزِي الظَّالِمينَ؛ براي آنان بستري از دوزخ و برفرازشان پوشش هايي از آتش است و ما اين گونه ستمكاران را پاداش مي دهيم» پس اذيت شدن آنان و رنجيده خاطر شدن والدين ملاكي است براي در نظر گرفتن حقوق واجب والدين.[۵] اگر فرزند در مواردي مخالفت با نظر والدين داشته باشد كه اين مخالفت موجب اذيت آنان شود، سبب عاق شدنش را فراهم كرده است. بخشش گناهان,گناهان كبير انسان ظالم بيش از اين كه به ديگران ظلم كند؛ به خود ظلم كرده است ظلم به ديگران را جدي بگيريم از گناهاني كه به حكم عقل و شرع بسيار مذمت شده است؛ ظلم است. انسان ظالم بيش از اين كه به ديگران ظلم كند؛ به خود ظلم كرده است. زيرا اگر انسان كار خوبي انجام دهد؛ در اصل به خودش خوبي كرده است. كسي كه مثلا دست فقيري را مي گيرد، به خويشتن لطف كرده است. بله فرد كمك كننده به فقير كمكي رسانده است؛ ولي در واقع، دنيا و آخرت خود را آباد كرده است. كسي هم كه در حق ديگران بدي مي كند؛ در اصل به خودش ستم كرده است؛ زيرا در دنيا و آخرت ضرر مي كند. در قرآن مجيد، آيات زيادي در مذمت ظلم وارد شده است كه به برخي از آن ها اشاره مي شود: «إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ؛ قطعاً براي ستمگران عذاب دردناكي هست» [ابراهيم، 22] «وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ : ستمگران در عداوت شديد دور از حق[و در برابر حق] قرار گرفته اند» [حج، 53] «لاَ لَعْنَة اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ؛ آگاه باشيد؛ لعنت خدا بر ستمگران باد.»[هود، 18] «يَوْمَ لَا يَنفَع الظَّالِمِينَ مَعْذِرَتهمْ و لَهم اللَّعْنَة و لَهمْ سوء الدَّارِ؛ روز قيامت روزي است كه عذرخواهي ظالمان سودي به حالشان نمي بخشد و لعنت خدا بر آن ها، و جايگاه بد نيز براي آنان است.» [غافر، 52] «وَاللّه لاَ يحِبّ الظَّالِمِينَ؛ خداوند ستمكاران را دوست ندارد» [آل عمران، 57] به كلمه ظلم و ظالمين در قرآن مراجعه كنيد تا ببينيد چه جزاي بزرگي براي ستمكاران در نظر گرفته شده است. «لَهم مِّن جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَ مِن فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ وَ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ؛ براي آنان بستري از دوزخ و برفرازشان پوشش هايي از آتش است و ما اين گونه ستمكاران را پاداش مي دهيم.» [اعراف، 41] در روايتي امام باقر عليه السلام ظلم را به سه دسته تقسيم مي كنند: ظلم و ستم سه گونه است: ستمي كه خدا مي آمرزد، ستمي كه خدا نمي آمرزد و ستمي كه خدا رها نمي كند. آن كه خدا نيامرزد؛ شرك به خداست و آن كه مي آمرزد؛ ستم بر نفس است و آن كه وا نگذارد، حق بندگان است بر يكديگر. فرمود: آنچه مظلوم از دين ظالم بستاند؛ بيشتر از آن است كه ظالم از دنياي مظلوم مي ستاند» [بحارالانوار، ج 72، ص 311] فرداي قيامت، كارهاي نيك ظالم را بر مي دارند و به مظلوم مي دهند و همين طور گناهان مظلوم را به ظالم مي دهند. در سخنان حضرت علي (عليه السلام) براي ستمگر سه نشانه و علامت بيان شده است: الف- نسبت به كسي كه برتر از اوست نافرماني مي كند. ب- بر آنكه فروتر از اوست به چيرگي ستم مي كند كه اين شيوه بسياري از حاكمان لاابالي بوده و مي باشد. ج- ستمگران را ياري و پشتيباني مي دهد. [دشتي، محمد؛ حكمت 350] عاق پدر و مادر,احسان و نيكي به پدر و مادر و هر كس شكر كند به نفع خود شكر مي كند و هر كس كفران نمايد به زيان خويش نموده است سپاسگزار باشيد تا به حال چقدر برايتان پيش آمده كه در مقابل خير و نيكي كه به ديگران كرده ايد، از طرف مقابل ضربه اي خورده ايد كه تشكر كه هيچ، نماي كاملي از ناسپاسي بوده است؟! حال ببينيد ما بندگان خدا چقدر از اين رفتارها در مقابل خداوند داريم و جا دارد كه خدا با ما چه بكند؟ در قرآن آيات بسياري در نكوهش كفران نعمت وجود دارد كه به برخي از آنها اشاره مي كنيم: «...لَئِن شَكَرْتمْ لأَزِيدَنَّكمْ وَلَئِن كَفَرْتمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ: ... اگر شكرگزاري كنيد (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود و اگر ناسپاسي كنيد، مجازاتم شديد است.» [ابراهيم/7] در آيه ديگري، در سوره نمل خداوند، شكر و كفران نعمت را فايده و ضرري براي خود بنده مي داند؛ زيرا اگر خداوند، بندگان را از ناسپاسى برحذر مى دارد و به سپاسگزارى دعوت مى نمايد به خاطر اين نيست كه براى او تفاوتى مى كند؛ چرا كه خداوند در فرض ناسپاسى نيز در بسيارى از اوقات به لطف و كرم خويش ادامه مى دهد شايد بيدار شوند و خود را از انعام پروردگار، بر اثر ناسپاسى محروم نكنند بلكه اين شكرگزاري به سود خود بنده مي باشد: «.. أَأَشْكر أَمْ أَكْفر وَمَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكر لِنَفْسِهِ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ : ... و هر كس شكر كند به نفع خود شكر مي كند و هر كس كفران نمايد (به زيان خويش نموده است كه) پروردگار من غني و كريم است.» [نمل /40] و در آيه اي ديگر براي كساني كه كفران نعمت مي كنند مثلي زده و مي فرمايد: «وَضَرَبَ اللّه مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مّطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقهَا رَغَدًا مِّن كلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعمِ اللّهِ فَأَذَاقَهَا اللّه لِبَاسَ الْجوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانواْ يَصْنَعونَ: خداوند (براى آنها كه كفران نعمت مي كنند) مثلى زده است: منطقه آبادى را كه امن و آرام و مطمئن بوده و همواره روزيش به طور وافر از هر مكانى فرا مي رسيد اما نعمت خدا را كفران كردند و خداوند به خاطر اعمالى كه انجام مي دادند لباس گرسنگى و ترس را در اندامشان پوشانيد.» [نحل / 112] منابع: سبطين سايت پژوهش اسلام پديا