مذهبي - فاطميه متن ادبي شهادت حضرت فاطمه س

متن ادبي شهادت حضرت فاطمه س

مجموعه: آرامش سبز

متن ادبي شهادت حضرت فاطمه

 « جاي خالي ياس »
فاطمه جان، سنگ‏ها بر سوگ تو ندبه مي‏خوانند؛ در غروبي كه شاخه‏ات را شكسته بودند.

امشب، جاي پاي دوست، در خانه خالي است و ترنم مهرباني، بي‏حديث حضور او، خاموش است.

... علي، شبانه ياس مي‏كارد! شبانه، داغ دلش را به خاك مي‏گويد؛ اگرچه فردا صبح، از سمت خانه همسايه بوي نان آيد.

دوباره بغض حسن با حسين مي‏گيرد.

و جاي خاليِ مادر به خانه مي‏پيچد.

كجاست فاطمه امشب؟ كجاست بانوي نور؟

متن ادبي دهه فاطميه

   مهربانترين مادر دنيا
فاطمه جان نخستين ستاره اي بودي كه در عرش به خورشيد نبوت رسيدي؛ ستاره اي نيلي به رنگ جراحت آسمان و زخم زمان. اي ام ابيها! اي مهربان ترين مادر، حبيبه  حق و شفيعه ي حشر، پدر و مادرم فداي  دست هاي مهربانت باد. تو محور آسمان ايثاري و اولين علت خلقت. اي مادر رسالت و همتاي ولايت؛ به روزهايي مي انديشيم كه پس از واقعه ي عظيم غدير، همراه با حسنين به خانه هاي اهل مدينه مي رفتي و با بيان وحياني خويش حجت الهي را بر غافلان، تمام مي كردي و بدين سان از آغاز، حمايت از ولايت، سرلوحه  خصايل آسماني ات بود.

 غبار غم از سيماي زيباي علي مي زدودي و بر زخم هاي فزون از ستاره ي پيكرش كه نشان از رزم با باطل داشت، مرهم مي نهادي. فتوحات مولا، رهين مهرباني توست. هنوز خطابه هاي رسايت سراج راه مجاهدان است و بر آفاق تاريخ مي تابد. پاره  تن رسول يار بودي و يگانه ياور يكتا ،امير عاشقان. تلألؤ ذوالفقارعلي، وامدار عزم و عزت تو بود. آنگاه كه بر بي بصيرتان و دنيا پرستان غضب مي كردي، غضبناكي آفريدگار قادر، آشكار مي شد. رضاي تو رضاي حق بود و با خرسندي ات، تمامت اهل عرش و ساكنان قدس، قرين شعف مي شدند.يا زهرا (س) در ايام شهادتت دلهايمان را به سوي بقيع پر داده ايم...

متن ادبي شهادت حضرت زهرا

 « آه از اندوه ريحانه رسول »
فاطمه عليهاالسلام ، صبر لايزال نبوي بود كه در هيأت عفتي سر به فلك كشيده، چادر به سر مي‏ كشيد و در كوچه‏ هاي مدينه، در تمام رهگذرهاي هستي، حضور خدا را به كائنات، يادآور مي‏شد.

سيلي ستم و تازيانه كينه را به جان خريد تا هجوم تندبادِ انكار، شمع يك‏تنه حقيقت را خاموش نكند.

افسوس از سوره كوثر كه در آن خانه گِلين، همسايه اهالي غفلت و سنگدلي شد! آه از زمزمه ‏هاي شرحه شرحه بتول كه در نيمه‏ شبِ سجاده و تسبيح، اركان عرش را به لرزه مي ‏افكند! آه از ريحانه رسول خدا صلي‏ الله‏ عليه ‏و‏ آله كه در مشام حسادتِ زمين، به هدر مي‏رفت و چشمانِ حقيقت‏ ستيز زمانه، رخساره طهارتش را طاقت نداشت.

گردآوري:بخش مذهبي بيتوته

منبع:
bazmeashk.blogfa.com
almahdi-aj.ir