انسان چگونه در فضا پير مي شود؟

انسان چگونه در فضا پير مي شود؟

مجموعه: چرا ، زيرا و چگونه

 6 ماه  زندگي در فضا تنها 0.007 ثانيه عمر انسان را افزايش خواهد داد

انسان چگونه در فضا پير مي شود؟
فضانورداني كه در فضا زندگي مي‌كنند، مانند ساكنان ايستگاه فضايي بين‌المللي با سرعت زيادي در حركتند،‌ از اين رو عمر آنها نسبت به ساكنان زمين آرامتر سپري مي‌شود.
براساس قاعده فيزيكي تاخير زماني، پس از گذشت 6 ماه از اقامت فضانوردان در ايستگاه فضايي، زماني كه اين افراد به زمين بازگردند، كمي از هم‌سن‌هاي خود جوانتر خواهند بود. اما نمي‌توان اين خصوصيت فضا را سرچشمه جواني و جاودانگي دانست زيرا اگر كسي به اين قصد بخواهد 6 ماه در فضا زندگي كند، نتيجه 6 ماه تحمل شرايط دشوار زندگي در تنها 0.007 ثانيه عمر انسان را افزايش خواهد داد،‌آنهم به نسبت عمر هم سن و سالي در زمين.

اما نكته اصلي درباره روند سالخوردگي در فضا تفاوت زيادي با آنچه در بالا گفته شد دارد. براي توضيح بيشتر بهتر است با روند سالخوردگي بر روي زمين آغاز كنيم. تا زماني‌ كه دانشمندان بتوانند راه‌هايي را براي ناميرايي انسان بيابند، انسان‌ها با بالا رفتن سن وارد روند سالخوردگي مي‌شوند، روندي كه معمولا شامل پوكي استخوان، سختي عروق خوني، ناتواني كنترل ادرار، پوسيدگي دندان، ضعف بينايي و چين و چروك پوست صورت است.

باوجود اينكه برروي زمين انسان‌ها پس از گذشت چندين‌دهه متوجه آغاز اين نشانه‌هاي سالخوردگي مي شوند، انسان‌هايي كه در فضا اقامت دارند برخي از اين نشانه‌ها را با سرعتي بيشتر از ديگران در بدن خود مشاهده مي‌كنند. البته اكثر اين نشانه‌ها با بازگشت به زمين از بين مي‌روند اما ممكن است برخي از آنها دائمي شوند.

نبود نيروي گرانش در فضا اصلي‌ترين عامل بروز اين اختلالات زودرس است. گرانش يكي از مهم‌ترين نيروهاي زميني است كه بر زندگي انسان‌ها اثرگذار است و بر روي بيشتر سيستم‌هاي بدن انسان نقشي ايمن كننده دارد. براي مثال با افزايش سن، ماهيچه‌هاي بدن انسان تحليل رفته و تحرك آنها كاهش پيدا مي‌كند. ماهيچه‌هاي بدن فضانوردان در نبود نيروي گرانش در فضا واكنشي مشابه از خود نشان مي‌دهند زيرا اين ماهيچه‌ها در فضا به ندرت مورد استفاده قرار مي‌گيرند و از اين رو است كه فضانورداني كه قرار است براي مدت طولاني در فضا اقامت داشته‌باشند از ماشين‌هاي ورزشي ويژه‌اي براي كاهش اثر خلاء برروي ماهيچه‌هايشان استفاده مي‌كنند.

نبود نيروي گرانش در فضا اصلي‌ترين عامل بروز اختلالات پيري زودرس است

استخوان‌هاي بدن نيز تحت تاثير روندي مشابه قرار مي‌گيرند. ساكنان زمين پس از پاگذاشتن به دوره سني خاصي دچار تحليل تراكم استخوان مي شوند، اين ميزان تحليل سالانه درحدود يك تا دو درصد است، درحالي كه ساكنان فضا به صورت ماهانه با اين ميزان كاهش تراكم استخوان مواجه مي‌شوند، به اين دليل كه اسكلت‌بندي فضانوردان نياز به تحمل هيچ وزني ندارد،‌از اين رو استخوان‌ها ساخت سلول‌هاي جديد استخواني را متوقف كرده و ميزان جذب استخوان‌هاي كهنه را افزايش مي‌دهد. خوشبختانه اين اثر بي‌وزني با بازگشت به زمين و استراحت و بازتواني وارونه شده و به حالت اوليه‌ خود بازمي‌گردد.

فضانوردان باوجود اينكه طي اقامت 6 ماه خود مي‌توانند 0.007 ثانيه به عمر خود بيافزايند،‌اما برخي از نشانه‌هاي پيري زودهنگام به سراغ آنها آمده و مي‌تواند زندگي معمولي آنها مختل سازد. محققان درحال مطالعه برروي اين روند هستند تا دريابند چرا در فضا چنين تغيييراتي در بدن فضانوردان رخ مي‌دهند و چگونه مي‌توان مانع از بروز اين تغييرات شد. اين اطلاعات نه تنها مي‌توانند روند سفرهاي فضايي را بهبود ببخشند، بلكه مي‌توانند زندگي ساده‌تري را برروي زمين براي انسان‌ها فراهم آورند.

منبع : hamshahrionline.ir