دره جن -سفري مرموز به «كال جني»/ هرگز به تنهايي در اين دره قدم نزنيد!

شبستان گزارش مي‌دهد؛
سفري مرموز به «كال جني»/ هرگز به تنهايي در اين دره قدم نزنيد!
خبرگزاري شبستان: حدود ۳۰ كيلومتر كه از طبس به سوي بشرويه برويد، مي‌رسيد به سرزميني اسرارآميز «كال جني» يك دره‌ي خاموش، خنك و آبدار در دل پهنه‌اي داغ و تب‌دار كه آثار حيات در آن دست كم به دوران امپراتوري ساساني باز‌مي‌گردد.

خبرگزاري شبستان- خراسان جنوبي؛ نام هاي خاص هميشه اشتياق ويژه اي را براي ديدن آنجا به وجود مي آورد. كال جني يا دره جن ها، از آن دسته مكان هاست كه همراه با نام خاص خود جاذبه اي كم نظير را در خود جاي داده است.

حدود 30 كيلومتر كه از طبس به سوي بشرويه برويد، مي‌رسيد به سرزميني اسرارآميز يك دره‌ي خاموش، خنك و آبدار در دل پهنه‌اي داغ و تب‌دار كه آثار حيات در آن دست كم به دوران امپراتوري ساساني باز‌مي‌گردد.

دره اي زيبا و حيرت انگيز كه بوميان قديمي آن را دره جن ها ناميده‌اند و آن را خوف انگيز و محل زندگي ارواح و جن‌ها مي‌دانستند. براي دستيابي به كف دره نيازمند آشنايي به منطقه است كه هرگز نبايد به تنهايي در اين كال قدم بزنيد! حتي اگر به ارواح و جن هم اعتقادي نداريد!!

بازديد از اين دره يا تنگ زيبا فرصتي است براي آرامش گرفتن در سكوت و دوري از هياهوي شهري. دره داراي ديواره هاي بلند و پرشيب است كه وارد شدن به آن مي‌تواند خطراتي به همراه داشته باشد.

جاده شمالي خروجي از طبس را كه به سمت بشرويه(Boshrouyeh)  پيش مي گيريد، پس از ۶ كيلومتر، خروجي روستاي فشاه(Fosha)  به قول محلي‌ها(Fesha)  وجود دارد.

فشاه جزيره سبزي است در دل بيابان كه يك قنات نخلستاني را در آنجا به وجود آورده است. در فشاه تنها يك خانواده ساكن هستند كه آنها هم خادم امامزاده حسين بن جعفر صادق(عليه السلام) هستند. راه دسترسي به فشاه يك جاده شوسه و صاف و بدون پيچ و خم به طول ۱۰ كيلومتر است كه مستقيم شما را از جاده طبس-بشرويه به فشاه مي رساند.

به جاي اصلي كه برگرديد در ادامه مسير در سمت راست جاده يك خروجي خاكي است كه رو بروي آن ساختمان كشتارگاه طيور طبس نشانه آن است. اين جاده خاكي به نسبت هموار به كال جني منتهي مي شود.

 مي گويند كال اصلي به روستاي ازميغان مي رسد، با پيمايش بخشي از كال، به كال اصلي مي رسيد كه رود كم آبي در آن جاري است كه اين همان رودي است كه از چشمه‌هاي ازميغان(Ezmighan)  مي آيد.

مسير نيزاري شده و لحظه به لحظه صحنه ها چشم نوازتر مي شود. با ادامه مسير به بخشي مي رسيم كه نيزار بيشتر به هم تنيده شده و آب بيشتر جمع شده است. كال هاي فرعي از مسير جلوتر مجدد به همين كال اصلي كه آب در آن جاري است مي رسد.

اين كال فرعي بسيار كم عرض است. همچون كوچه هاي كاه گلي و باريك. تك درخت هايي كه ريشه هاي خود را به آب رسانده اند هر از گاهي به چشم مي خورد.

در برخي نقاط كال اصلي آب جمع شده و شايد عمق آن تا ۱٫۵ متر برسد. با احتياط مي‌توان از كنار آن گذر كرد. با ادامه دادن آن دره عريض مي شود. از آب خبري نيست چرا كه به مجراي قنات هدايت شده و با يك مهندسي شگفت آور در بدنه كوه جاري است تا به روستاي پايين دست برسد.

مجاري قنات آب رودخانه را به سمت روستاي پايين دست هدايت مي كند. اين قنات در بدنه كوه حفر شده است. آبي كه از ازميغان جاري است، در نهايت راهي اين قنات مي‌شود.

دره عريض را ادامه مي دهيم. چرا كه شنيده ايم خانه گبر همين نزديكي است. اقامتگاههايي دست كند كه به خانه گبر مشهور است.

خانه گبر يا همان اقامت گاه هايي كه مربوط به زرتشيان در سالهاي پس از حمله اعراب به ايران است از ديگر جدابيت هاي اين دره است. اتاق هايي دست كند در دل كوه كه ورودي آن يك چاه عمودي است كه مي بايست از آن بالا رفت تا به مجموعه اتاق ها رسيد.

ساخت اين تونلها و حفرها احتمالا به زمان ساسانيان برمي‌گردد. اين حفره ها و تونلها در دامنه جداره هاي اين دره قرار گرفته اند. مسير دسترسي به اين حفره ها خيلي سخت است. در مسير اين حفره ها تونل هايي ديده مي شه كه احتمالا راه‌هاي ارتباطي آنها با هم بوده است.

طبقه دوم خانه هاي دست كند كه چندين اتاق را شامل مي شود و شايد فرصتي براي تفكر و چله نشيني بوده است. به طور معمول در طبقه دوم يك حلقه چاه عميق براي دسترسي به آب حفر شده بوده. با احتياط از چاه ۵ متري بالا رفته و شاهد اين آثار دست كند بشر مي‌شويد.