عجايب خلقت - خلقت شتر

خلقت شـتـر

1ـــ  داخـل دهـان آن از پوست سفـت و سخـت پـوشـيـده شـده كـه باعـث مي شود بتواند گياهان دشت و صحرا كه خشك و خاردار هستند را بخورد و زخمي نشود.

2ـــ  مژه هاي آن خيلي پرپشت و كيپ همديگر هستند كه باعث مي شود شن و ماسه و سـنگـريـزه هـاي اطـراف به درون چشم وي نـفـوذ نكنند.

3ـــ گـوشـهـاي آن كـوچكـ و پـوشـيـده از مـوهـاي پـرپـشـت و بهم چسبيده است، كه باعث مي شود شن و ماسه داخل گوش آن نروند.

4ـــ  پـوسـته مـخاطي سوراخ بيني آن سطح خيلي پهني دارند كه راه نفوذ براي شن و ماسه به داخل بيني باقي نمي گذارند، ولي نم و رطوبت لازمه هـواي تـنـفـس را از هـوا مي مكند و جذب مي كنند.

5ـــ  كوهان آن محل ذخيره انرژي است. ضمن اينكه چربي آن قشري براي مقابله با گرما نيز هست.

6ـــ سطح كمر آن باريك است. كه باعث مي شود تابش گرم و سوزان نيم روزي خورشيد، فقط به قسمت كمي از بدن وي بطور مـؤثر بـتابـد. و در شرايط تابش قبل از نيم روز يا بعد از آن كه خورشيد مايل مي تابد، اگـر مـجـبـور باشد در آفـتـاب باشـد، رو به خـورشيد و يا پـشـت به خـورشيد زمين گير مي شود. كه اين نيز بنوبه خود باعث مي شود تابش مؤثر خـورشيد فقط به سطح كم بالائي وي بتابد. پوسـت پـشمي وي نيز بخـش عـمده تابش گرماي سوزان را خـنـثي مي كند. به اين ترتيب شتر مي تواند گرمائي كه خيلي از حيوانات ديگر را مي كشد تحمل كند.

7ـــ كليه هاي وي قسمت زيادي از آبهاي مصرف شده را دوباره پس مي گيرند، (به اين خاطر ادرار آن غليظ است).

8ــــ پوست پـشـمي آن باريك و نرم است. هم گرما را خنثي مي كند و هم بدن را خنك مي كند.

9ــــ روده آن سلولهاي جذب آب دارد. اين سـلـولـهـا قـسـمـت زيـادي از آب مـصـرف شـده مـوجود در غذاي روده را جذب مي كنند و براي بدن نگه مي دارند. (به اين خاطر سرگين آن خيلي خشك است).

10ـــ  وقـتي ادرار مي كند، دم خود را مي جنباند تا ادرار به پـاهـا پاشيده شود. به اين شكل با خيس و مرطوب كردن خود به خنك شدن خود كمك مي كند.

11ــــ  شكم وي خيلي بزرگ است. مي تواند تا 200 ليتر آب بنوشد. علاوه بر آن مجراها و منابع ذخيره آب نيز دارد. كه هنگام آب خوردن آنها را نيز پر مي كند.

12ـــ مجراي خون وي در اعماق بدن قـرار نگرفـته بـلكه زير پوست گردن و پاها و پهـلـوهـا قرار گرفته است. اين باعث مي شود كه گرماي بدن را بيشتر به سطح بدن منتقل كند. و سـرخ رگـهـا حتي در شـرايـطـي كه تقـريـباً بي آب باشند و در وضعيت تقريبي معادل يك دويست هزارم حجم واقعي خود، باز هم مي توانند اكسيژن را به نقـاط مختـلف بدن منتقل كنند.

13ـــ  تكـيه گاهـهاي وي در حالت نشستن (يعني زانوها، آرنجها، و سينه) از قـشـر كلفـتِ پوستِ مرده تشكـيل شده است. اين قـشـر گرما را خنثي مي كند و باعث مي شود بدن آن زخم نشود.

14ـــ  كف پهن پاي آن با يك قشر شاخه اي مجهز شده كه باعث مي شـود پاي آن در شن و مـاسـه فـرو نرود. و پا را در مـقـابل ماسـه هـاي تيز و گرم نيز محافـظـت مي كند.

15ـــ درجه حرارت بدن وي مي تواند خـيـلـي تغـيـيـر كـند ضمن اينكه از پستانداران است. حرارت بدن وي بين 34 تا 42 درجه در تغيير است. وقتي دما بالا برود دماي بدن وي نيز بالا مي رود، اين امر باعـث مي شـود كـه تـا دمـاي مـشـخصي نيازي به عرق كردن براي خنك كردن خود نداشته باشد. و در مصرف آب خود صرفه جوئي كند.

شتر در واقع به حساب دشت و صحرا پرداخته شده است. يعني براي گرما، كـمـبـود آب، شـن و مـاسـه.

كـسـاني مي گـويـند دليلي براي وجود خدا نمي بينند. قرآن آنها را به مطالعه پديده هاي طبيعي مراجعه مي دهـد. انـتـخـاب شتر از ميان ساير حيوانات براي مطالعه، به اين معني است كه وي چيزهاي خاصي دارد. بر اساس شـناختي كـه ما امروزه از بافت بـيـولـوژيكي شـتـر داريـم نـيز در واقع همينطور هم هست، و مي بينيم كه در ساختار آفرينش شتر مغز و انـديـشـه و حساب و كتاب خوابيده است. در حالـيكـه در گذشته مردم فكر مي كردند كه تحمل شتر زياد است نه اينكه چيز خاصي در آن مي ديدند.