آفت هاي دينداري را مي شناسيد؟!

آفت هاي دينداري را مي شناسيد؟!

مجموعه: متفرقه ديني

چه بسا گروهى با نام اسلام، در صفوف مسلمانان نفوذ كرده و از پشت خنجر بزنند، لذا مسلمانان بايد هوشيار بوده و ساده انديش و زود باور نباشند و به هر اظهار ايمانى، اعتماد نكنند؛ زيرا دشمنان براى انحراف آنان، برنامه ‏ريزى مى‏ كنند. البته خداوند نيز در مراحل حسّاس، از اسرار و توطئه‏ هاى دشمنان پرده بر مى ‏دارد.

وَقَالَت طَّآئِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمِنُواْ بِالَّذِيَ أُنزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُواْ وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُواْ آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (آل عمران ـ 72)

و جماعتى از اهل كتاب گفتند در آغاز روز به آنچه بر مومنان نازل شد ايمان بياوريد و در پايان [روز] انكار كنيد شايد آنان [از اسلام] برگردند.

دوازده نفر از دانشمندان يهود تصميم گرفتند براى ايجاد تزلزل و ترديد در مسلمانان، صبحگاهان نزد حضرت محمّد صلى اللَّه عليه و آله آمده و اظهار ايمان كنند، ولى در آخر روز از اسلام برگردند و بگويند: ما محمّد و آيين او را ديديم، ولى با آنچه در تورات و انجيل آمده است، مطابقت ندارد. آنها با اين نقشه‏ ى ماهرانه مى ‏خواستند به هم ‏كيشان خود اين طور وانمود كنند كه اگر اسلام مكتب خوبى بود، اهل علم و كتاب از آن دست برنمى ‏داشتند، با اين كار هم در مسلمانان ترديد به وجود آورند و هم ساير يهوديان را از مسلمان شدن باز دارند. خداوند متعال نيز با نزول اين آيه، نقشه‏ ى آنان را بر ملا ساخت.

در واقع آنها با گام هاى عملى فريبكارانه‏ اى براى انداختن شك نسبت به حق در دل هاى مردمان ساده از پيروان خود كوشيدند و همه هدفشان آن بود كه اين مردمان را از ايمان آوردن به رسالت تازه باز دارند.

گاهي به ايمان آوردن در مدتى كوتاه تظاهر مى‏ كردند، و سپس كافر مى ‏شدند و به گروه خود باز مى‏ گشتند و مى‏ گفتند: آرى، آنان را فريب داديم و ايمان آورديم از آن رو كه قلوب پاكيزه داشتيم و مخلص بوديم، ولى بر ما معلوم شد كه آنان برباطلند.

در روايتى از امام صادق عليه السلام آمده است: وقتى رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمان تغيير قبله از بيت المقدس به كعبه را در هنگام نماز ظهر ابلاغ كردند، يهود گفتند: به آنچه در آغاز روز بوده ايمان آوريد، ولى بدانچه در پايان روز آمده (تغيير قبله) كفر ورزيد تا آنان از آن قبله بازگردند و به طرف بيت المقدس نماز بخوانند. (مستدرك، ج 3، ص 169)

 بحث لغوي:
وجه النهار: اول روز. به اين علّت است كه انسان ابتدا با اول روز مواجه مى‏شود.

پيام ‏هاي آيه:
1ـ دشمنان براى انحراف مسلمانان، برنامه ‏ريزى مى ‏كنند. در آيه 69 خوانديم كه اهل كتاب دوست دارند شما را منحرف سازند، اين آيه به نقشه‏ ى آنان براى رسيدن به آن هدف مى ‏پردازد. «يُضِلُّونَكُمْ»، «قالَتْ طائِفَةٌ»

2ـ چه بسا گروهى با نام اسلام، در صفوف مسلمانان نفوذ كرده و از پشت خنجر بزنند، لذا بايد هشيار بود. «آمِنُوا»، «وَ اكْفُرُوا»، «لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»

3ـ مسلمان نبايد ساده انديش و زود باور بوده و به هر اظهار ايمانى، اعتماد كند. «آمِنُوا»، «وَ اكْفُرُوا»

4ـ خداوند در مراحل حسّاس، از اسرار و توطئه ‏هاى دشمنان پرده بر مى‏ دارد. «آمِنُوا»، «وَ اكْفُرُوا»

5ـ بايد در مرحله ‏اى از ايمان قرار بگيريم كه بازگشت برخى مسلمانان از دين، مايه ى تزلزل ما نگردد. «وَ اكْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»

6ـ يكى از سياست ‏هاى دشمن، ايجاد ارتباط و سپس قطع آن، به منظور ايجاد تزلزل در جامعه است. «لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»

وَلاَ تُوْمِنُواْ إِلاَّ لِمَن تَبِعَ دِينَكُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَى هُدَى اللّهِ أَن يُوْتَى أَحَدٌ مِّثْلَ مَا أُوتِيتُمْ أَوْ يُحَآجُّوكُمْ عِندَ رَبِّكُمْ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللّهِ يُوْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (آل عمران ـ 73)

و [گفتند] جز به كسى كه دين شما را پيروى كند ايمان نياوريد بگو هدايت هدايت‏ خداست مبادا به كسى نظير آنچه به شما داده شده داده شود يا در پيشگاه پروردگارتان با شما محاجه كنند بگو [اين] تفضل به دست‏ خداست آن را به هر كس كه بخواهد مى‏ دهد و خداوند گشايشگر داناست.

اهل كتاب، از گرايش يهود به اسلام نگران بودند و براى پيشگيرى از آن تبليغ مى‏ كردند. «لا تُوْمِنُوا إِلَّا لِمَنْ تَبِعَ دِينَكُمْ»

 پيام‏ هاي آيه:
1ـ دشمنان اسلام، در توطئه ‏هاى خود سفارش به پنهان كارى مى‏ كنند و به غير خود نيز اعتماد ندارند. «لا تُوْمِنُوا إِلَّا لِمَنْ تَبِعَ دِينَكُمْ» (يكى از معانى ايمان، اعتماد و اطمينان است)

2ـ هدايت الهى، يك جريان مستمر در طول تاريخ بوده است و اختصاص به قوم خاصّى ندارد. «إِنَّ الْهُدى‏ هُدَى اللَّهِ»

3ـ تعصّب و خود برتربينى، يكى از آفت‏ هاى ديندارى است. «إِلَّا لِمَنْ تَبِعَ دِينَكُمْ»

4ـ الطاف پروردگار، در انحصار گروه خاصّى نيست. نبوّت و هدايت، فضل الهى است كه به هر كس بخواهد مى ‏دهد. «إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ»

5ـ گزينش پيامبران از سوى خداوند، بر اساس علم اوست. «واسِعٌ عَلِيمٌ»

 يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ وَاللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (آل عمران ـ 74)

رحمت‏ خود را به هر كس كه بخواهد مخصوص مى‏ گرداند و خداوند داراى بخشش بزرگ است.

اين آيه، تصوّر غلط يهود را كه خداوند هيچ قومى را مانند يهود مورد لطف خويش قرار نمى ‏دهد، نفى كرده و مى ‏فرمايد: خداوند بهتر مى‏ داند چه كسى را عهده ‏دار رسالت خويش بگرداند.

او در ميان بندگانش لايق ‏ترين فرد را انتخاب نموده و مورد لطف خاص خويش قرار مى ‏دهد. خداوند، هم لطفش توسعه دارد و هم حكمتش انتخابگر است.

بحث لغوي:
" فضل" به معنى هر چيزى است كه بيش از مقدار لازم از مواهب و نعمت ها بوده باشد و اين يك مفهوم مثبت و ارزنده دارد، ولى گاه معنى مذموم و نكوهيده‏اى دارد و به معنى خارج شدن از حد اعتدال و رفتن به سوى افراط است و غالباً به صورت فضول (جمع فضل) به كار مى ‏رود؛ مانند "فضول الكلام" يعنى حرف هاى زيادى.
 
نكته اي از اين آيات: توطئه ‏هاى قديمى!
آيات فوق كه در حقيقت از آيات اعجاز آميز قرآن بود و پرده از روى اسرار يهود و دشمنان اسلام بر مى ‏داشت، نقشه ماهرانه آنها را براى متزلزل ساختن مسلمانان صدر اول فاش كرد.

آنها در پرتو آن بيدار شدند و از وسوسه‏ هاى اغواگر دشمن بر حذر گرديدند ولى اگر دقت كنيم مى ‏بينيم كه در عصر و زمان ما نيز همان طرح ها به اشكال ديگرى اجرا مى ‏شود، وسائل تبليغاتى دشمن كه از مجهزترين و نيرومندترين وسائل تبليغاتى جهان است در اين قسمت به كار گرفته شده و كوشش مى‏ كنند كه پايه ‏هاى عقائد اسلامى را در افكار مسلمين، مخصوصاً نسل جوان‏ ويران سازند.

آنها در اين راه از هرگونه وسيله و هر كس در لباس هاى "دانشمند، مورخ، عالم علوم طبيعى، روزنامه ‏نگار و حتى بازيگران سينما" استفاده مى ‏كنند.

آنها اين حقيقت را مكتوم نمى ‏دارند كه هدفشان از اين تبليغات اين نيست كه مسلمانان به آئين مسيح يا يهود در آيند، بلكه هدف آنها متزلزل ساختن پايه ‏هاى عقائد اسلامى در افكار جوانان و بى ‏علاقه ساختن آنها نسبت به مفاخر آئين و سنتشان است، قرآن امروز هم به مسلمانان در برابر اين جريان هشدار مى ‏دهد.


منابع:
تفسير هدايت، ج 1
تفسير نور، ج 2
تفسير نمونه، ج 2
مستدرك الوسايل، ج 3
تفسير احسن الحديثف ج 2
تبيان